Yourganize Blog

Vroeg of laat krijgen we allemaal te maken met spullen die bij ons terecht komen omdat geliefde mensen uit onze omgeving er niet meer zijn. Of het nu om een (groot)ouder gaat, een oom of tante, een broer of zus, het zijn spullen waar zij destijds waarde aan gehecht hebben. Misschien zijn de spullen speciaal aan jou toegewezen, misschien heb je ze meegenomen bij het opruimen van een huis. Misschien was jij degene die het eerst mocht kiezen uit een nalatenschap, misschien gaat het om iets dat voor jou geen eerste keus was. Hoe dan ook: erfstukken liggen vaak heel gevoelig en worden beschouwd als waardevol.

Maar laat je dat ook zien?
Het is helemaal niet gek om zelf minder waarde te hechten aan een voorwerp, dan de oorspronkelijke eigenaar. Mogelijk vind je het erfstuk zelfs lelijk. Als dat betekent dat je het voorwerp achter in de kast stalt, of op zolder achter de knieschotten, heb je het dan ook echt nodig om aan de overledene te denken? Blijkbaar hoeft het niet in je dagelijkse omgeving zichtbaar te zijn.

Sommige erfstukken hebben voor jou misschien absoluut geen waarde, je gebruikt ze niet en bent dat ook niet van plan. En toch heb je ze nog in huis. Denk er eens over na vandaag waarom dat zo is. Kun je dingen laten gaan? Is er een andere manier om met plezier aan een geliefd persoon terug te denken? Met het plaatsen van een mooie foto? Met het verkopen van de lelijke erfstukken en daar iets anders voor terugkopen dat je wel op waarde schat? Sieraden en kunst lenen zich hier bijvoorbeeld heel goed voor.

Het zal ook afhangen van de situatie waarop je in bezit bent gekomen van de erfstukken. Kreeg je ze al "met warme hand", dus toen die persoon nog leefde? Of was het een plotseling sterfgeval waarbij het huis snel moest worden leeggemaakt en je "dus" met bepaalde stukken of zelfs een halve inboedel bent thuisgekomen?

Soms kom ik bij klanten spullen tegen uit een erfenis. Ze zeggen dan dat de stukken zo belangrijk voor ze zijn, maar uit hun handelen blijkt dat niet. Het schilderij van opa staat op zolder tussen de tuinstoelen. De geborduurde tafellakens van oma liggen in een kartonnen doos, waar de muizen erbij kunnen. Begrijp je wat ik bedoel?

Wat ik je vooral wil meegeven: het gaat bij erfstukken niet om de kwantiteit, maar om de kwaliteit. Kijk eens of je "recht doet" aan de stukken én aan de persoon van wie ze geweest zijn. Maak er een mooi plekje voor. Gebruik ze met liefde en plezier. Dek vandaag de tafel met het mooie servies of dat geborduurde tafellaken van je (groot)moeder. Ja, het is maandag, en misschien zie je geen reden tot een feestelijke tafel. Misschien komt er zelfs een vlek in het kleed. Maar waarom wachten? Waarom spullen "voor ooit" of "voor kerstmis" bewaren zonder er zelf plezier aan te beleven? Daarom heb je ze toch niet gekregen? Draag het horloge van je (groot)vader. Vandaag nog. Hang dat schilderij op een mooie plek. Wees niet zo voorzichtig met de spullen, je hebt ze gekregen om er plezier van te hebben, niet om ze tot in de eeuwigheid ongebruikt te laten. En wil je dat niet? Laat de spullen dan gaan. Mogelijk is er een ander (in je familie) die er heel blij mee zou zijn. Je hoeft niets in huis te hebben waar je niet van houdt, wat geen nut heeft of wat je niet met plezier gebruikt. Daar doe je uiteindelijk alleen jezelf pijn mee.

Voor mij persoonlijk zijn er een paar "erfstukken" in huis die ik met liefde en plezier gebruik: een paar gebaksbordjes van mijn grootouders die ik nooit heb gekend. Bij hun huwelijk in 1905 kregen ze een servies, waar ik nu de laatste 4 bordjes van heb. Ik ben er voorzichtig mee, maar ik gebruik ze wel. Ik vind het bijzonder dat ik ze ruim 100 jaar later bij gelegenheid net zo trots op tafel zet als mijn oma moet hebben gedaan. En van mijn vader heb ik geen kostbaarheden, maar wel een plastic vulpotlood, waarmee ik hem tot zijn dood heb zien schrijven. Er zit een barst in, maar het is me erg dierbaar. Ik gebruik het geregeld en draag het in mijn schoudertas bij me. Dat bedoel ik met "kwaliteit versus kwantiteit" en het "eren" van de personen van wie ik ze kreeg.

You have no rights to post comments