Vandaag had ik een intake-gesprek met een potentiële klant. We hadden kennis gemaakt via de mail, elkaar ontmoet tijdens een workshop en na afloop zei hij: "ik zou graag eens met je verder praten over een project bij mij thuis."
Mijn nieuwe klant, vrijwel zijn hele leven ondernemer geweest, zit vlak voor een nieuwe levensfase. Bijna met pensioen, zijn partner ook. Er is sprake van verhuisplannen, van rondtrekken door Europa, van andere activiteiten, maar er moet eerst grondig "geruimd worden". En wat heel belangrijk is: er zijn serieuze gezondheidsproblemen. De partners willen goed voor elkaar zorgen en dat betekent ook dat er nu al besluiten genomen gaan worden over véél spullen. Er wordt nuchter, maar tegelijk liefdevol over gesproken.
Het besef is er dat vroeger of later afscheid genomen moet worden, van veel spullen maar ook van het leven. De spullen vertegenwoordigen een prachtige carrière waarin veel moois is gebeurd. Maar voor de partner van mijn klant zullen ze te zijner tijd een bron van zorg zijn. Mijn klant wil dan ook graag dat de spullen op korte termijn goed terecht komen bij liefhebbers, zodat hij weet dat de nieuwe eigenaren er blij mee zijn én zijn partner van veel zorgen verlost wordt.
We praten op ons gemak een uurtje of anderhalf, maken grondig kennis, tasten af of we met elkaar zouden kunnen en willen werken en of er wederzijds vertrouwen is (nou en of!). We lachen veel en houden blijkbaar allebei van eerlijk en rechtuit zeggen waar het op staat. Er hangt een energieke, positieve sfeer en we maken al snel plannen hoe we de klus gaan aanpakken.
Maar eerst wachten we nog even op de uitslag van een belangrijk medisch onderzoek. Dat zal mede bepalen hoeveel haast we gaan maken met het werk en hoe we dingen organiseren. Dadelijk steek ik een kaarsje aan, voor een zo gunstig mogelijke uitslag. Hij is optimistisch.
Wordt vervolgd.
Reacties
Jeanne
RSS lijst met reacties op dit artikel